Strefa projektanta

Kod produktu został stworzony tak, aby zawierał w swojej nazwie zakodowane informacje. Najlepiej obrazuje to grafika poniżej:

TYP WIĄZARA:

DOP Dwuspadowy Okap Prosty
DOPS Dwuspadowy Okap Prosty ze Strychem
JOP Jednospadowy Okap Prosty
JNS Jednospadowy na Ściance

Każdy z katalogów składa się z:

– Rysunku 3d (format pdf),
– Skróconego wydruku wiązara dla strefy śniegowej 1,2,3 (3 pliki w formacie pdf),
– Wydruku wiązara dla strefy śniegowej 1,2,3 (3 pliki w formacie pdf),
– Wymiarów wiązara,
– Wiązara (plik dwg)
– Wiązara (plik ifc).

W katalogach do pobrania znajdują się pliki umożliwiające implementację wiązarów do projektu. Po pobraniu odpowiedniego wiązara należy uwzględnić rozstaw wiązara oraz dopasować przekrój.

Maksymalne obciążenia stałe pasa górnego dla typu 1 to 75kg/m2, a maksymalne obciążenie pasa dolnego to 55 kg/m2

Maksymalne obciążenia stałe pasa górnego dla typu 1 to 40kg/m2, a maksymalne obciążenie pasa dolnego to 40 kg/m2.

Wiązar jest zaprojektowany z drewna klasy C24 grubości 45mm. Płytki kolczaste firmy Mitek.

W zależności od wybranego rodzaju wiązara, typu obciążenia stałego oraz wartości obciążenia śniegiem, wiązary należy rozstawiać w max. rozstawie wskazanym we właściwej „Tabeli doboru rozstawu wiązarów”.

Minimalna szerokość podpory: 140mm.Wiązary opierać na 2 podporach (jedno podparcie przegubowo-nieprzesuwne, a drugie przegubowo-przesuwne).

Budynki wolnostojące bez attyk lub z attykami o wysokości do 30cm

Przy pokryciu o ciężarze do 75kg/m2 minimalny rozstaw łat 35cm.

Przy pokryciu o ciężarze do 40kg/m2 minimalny rozstaw łat 50cm.

Stosować stężenia deskowe o przekroju min. 22x95mm w miejscach określonych w Poradniku do samodzielnego montażu gotowych wiązarów dachowych od Grupy Burkietowicz (strony 12-21).

Stabilizowanie wiązarów podczas prac montażowych – stężenia tymczasowe
Przy ustawianiu pierwszych wiązarów należy bezwzględnie ustabilizować je w pozycji pionowej. Aby zapewnić tą stabilność należy wykonać stężenia tymczasowe podłużne i ukośne, które służą do przytrzymywania wiązarów. Są to najczęściej elementy deskowe przybijane do wiązarów i mocowane do stałych stabilnych elementów budynku lub zastrzały opierane i kotwione w podłożu. Ilość i usytuowanie tych stężeń należy dostosować do specyfiki i wielkości montowanej konstrukcji dachowej, w taki sposób, aby poszczególne wiązary nie wychylały się ze swojej płaszczyzny w warunkach panujących podczas prowadzenia prac. Brak zastosowania tych elementów podczas wznoszenia konstrukcji może doprowadzić do wywrócenia lub zniekształcenia wiązarów.

Stężenia stałe
Stężenia w dachach wiązarowych stanowią integralną część całego ustroju konstrukcji. To te elementy zapewniają stateczność przestrzenną, zabezpieczają przed nadmiernymi odchyleniami wiązarów z płaszczyzny pionowej, w której pracują oraz zapewniają długości wyboczeniowe przyjęte w trakcie obliczeń danego rodzaju wiązara. Z tego względu produkt, jakim są GOTOWE WIĄZARY DACHOWE należy usztywniać systemami stężeń dachowych wg projektu technicznego z dokumentacji architektoniczno-budowlanej z zachowaniem wytycznych producenta wiązarów. Niniejszy poradnik określa zalecany minimalny zakres układu stężeń podłużnych i ukośnych, który powinien być zaprojektowany i zastosowany w przypadku realizacji konstrukcji dachowej przy użyciu GOTOWYCH WIĄZARÓW DACHOWYCH od Grupy Burkietowicz. .

GOTOWE WIĄZARY DACHOWE są zaprojektowane na działanie obciążeń pionowych. Należy pamiętać, że są wykonane z tarcicy gr. 45mm i znacznej wysokości (np. 3m), dlatego są podatne na wygięcie boczne i złamanie. Deklarowane wytrzymałości są zachowane pod warunkiem zabezpieczenia przed wyboczeniem systemem stężeń podłużnych, określonym w wydrukach wiązarów oraz dodatkowo systemem stężeń ukośnych. Poniżej zaznaczono miejsce podania informacji dotyczących punktów zastosowania stężeń podłużnych, które mają za zadanie skrócenie długości wyboczeniowych określonych elementów składowych wiązara. Najczęściej stosowany minimalny przekrój deskowych stężeń podłużnych to 22x95mm w klasie min. C18 (optymalnie przekrój 25x100mm). Zaleca się stosowanie stężeń wieloprzęsłowych (jedna deska mocowana do co najmniej trzech kolejnych wiązarów).

W przypadku skracania długości wyboczeniowych pasów górnych wiązarów jako zastępcze stężenie można przyjąć łaty o zalecanym przekroju min. 6 x 4cm w następujących schematach:

– przy pokryciu o ciężarze do 75kg/m2 maksymalny rozstaw 35cm;
– przy pokryciu o ciężarze do 40kg/m2 maksymalny rozstaw łat 50cm.

Jako stężenie pasa górnego można również uznać pełne deskowanie np. z płyt OSB. Oprócz łat lub deskowania uwzględnianego jako usztywnienie wiązara zaleca się stosowanie dodatkowo stężeń podłużnych pasa górnego ze względu na konieczność przeniesienia dodatkowych sił poziomych, (np. od wiatru prostopadle działającego do płaszczyzny wiązara), które razem z wymaganymi stężeniami ukośnymi pomagają w przekazywaniu obciążeń na podpory stałe. Poniżej przedstawiono przykłady stężeń podłużnych zabezpieczających przed wyboczeniem dla oferowanych GOTOWYCH WIĄZARÓW DACHOWYCH.

Same stężenia podłużne nie zabezpieczą konstrukcji przed przemieszczeniem. Konieczne jest dodanie stężeń ukośnych. Ponadto wiązary dachowe należy usztywnić i zabezpieczyć przed działaniem obciążeń poziomych. Są to siły generowane zazwyczaj przez wiatr prostopadły do płaszczyzny wiązarów, działający na ściany szczytowe budynku. Ilość, rodzaj i umiejscowienie tych stężeń na zamontowanych wiązarach dachowych powinno być każdorazowo obliczone i wskazane przez projektanta konstrukcji budynku. W niniejszym poradniku przedstawiono ogólny zarys informacyjny bazujący na najczęściej stosowanych dobrych praktykach przy realizacji dachów wiązarowych. Aby odpowiednio zabezpieczyć konstrukcję dachową wznoszoną z GOTOWYCH WIĄZARÓW DACHOWYCH przed działaniem sił poziomych stosuje się:

– stężenia ukośne pasów górnych,
– stężenia ukośne pasów dolnych,
– stężenia ukośne w płaszczyźnie słupków lub krzyżulców.

Zastosowane elementy mają za zadanie przekazać siły prostopadle działające do płaszczyzny wiązara na węzły podporowe w postaci wieńców lub murłat. Podobnie jak w przypadku stężeń podłużnych zalecany minimalny przekrój tych elementów deskowych to 22x95mm w klasie min. C18 (najczęściej stosowane są deski 25x100mm w klasie C18).

Stężenia ukośne pasów górnych i dolnych – najczęściej montowane jako dwuprzęsłowe z przerwą między polami stężonymi, nie większą niż 4 przęsła, lokalizując końce desek stężeniowych możliwie najbliżej węzłów wiązara. * dla wiązarów o mniejszej rozpiętości (np. 6,4m) dopuszcza się rezygnację z montażu skrajnych stężeń pasa dolnego, jeśli układ krzyżulców nie pozwala na montaż ukośnych stężeń dwuprzęsłowych z zachowaniem kąta 300 – 600 między stężeniem, a wiązarem.

Główna zasada – układ stężeń ukośnych ma sprowadzać siły z węzłów wiązara do podpory!

Deskowe stężenia podłużne, stężenia ukośne pasa dolnego i górnego oraz stężenia ukośne krzyżulców są typowymi, najczęściej stosowanymi rozwiązaniami dla uzyskania stabilności przestrzennej konstrukcji wiązarowych.

Sposób mocowania w zależności od przyjętego podparcia został uwzględniony w Poradniku do samodzielnego montażu gotowych wiązarów dachowych od Grupy Burkietowicz.

Oferowane GOTOWE WIĄZARY DACHOWE zostały opracowane jako elementy swobodnie zamocowane z jednej strony na podporze przegubowo-nieprzesuwnej i z drugiej strony na podporze przegubowo-przesuwnej.

Zakotwienie musi spełniać powyższe założenie z uwagi na fakt, że ma istotny wpływ na poziom sił wewnętrznych w przekrojach wiązarów i na takich założeniach zostały wykonane obliczenia statyczno-wytrzymałościowe tych elementów.

Kotwienie można realizować przy pomocy odpowiednich okuć montowanych bezpośrednio do wieńca lub za pośrednictwem dodatkowych elementów drewnianych zwanych murłatami. Okucia te powinny być określone przez projektanta budynku i można je dobrać korzystając z katalogów producentów oferujących różnego rodzaju systemy zakotwień, w których są określone parametry wytrzymałościowe łączników. Zestawiając te dane z reakcjami podporowymi każdorazowo określanymi na rysunkach GOTOWYCH WIĄZARÓW DACHOWYCH można dobrać optymalne zakotwienie.